| Buena navegación con NihilScio!
|
|||||||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
| Conjugación de: advenio, advenis, adveni, adventum, advenire conjugación: 4 - intransitivo - attiva (Ita) = giungere, venire, intr., (eng) = come to, arrive at, develop, (esp) = llegar, sobrevenir, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego advenio tu advenis ille advenit nos advenīmus vos advenītis illi adveniunt | Yo llego Tu llegas El/Ella/Eso llega Nosotros llegamos Vosotros llegáis Ellos/Ellas/Esos llegan |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego adveniēbam tu adveniēbas ille adveniēbat nos adveniebāmus vos adveniebātis illi adveniēbant | Yo llegaba Tu llegabas El/Ella/Eso llegaba Nosotros llegabamos Vosotros llegabais Ellos/Ellas/Esos llegaban |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego adveni tu advenisti ille advenit nos advenīmus vos advenistis illi advenērunt, advenere... | Yo llegué Tu llegaste El/Ella/Eso llegó Nosotros llegamos Vosotros llegasteis Ellos/Ellas/Esos llegaron |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego adveni tu advenisti ille advenit nos advenīmus vos advenistis illi advenērunt, advenere... | Yo he llegado Tu has llegado El/Ella/Eso ha llegado Nosotros hemos llegado Vosotros habéis llegado Ellos/Ellas/Esos han llegado |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego advenĕram tu advenĕras ille advenĕrat nos advenerāmus vos advenerātis illi advenĕrant | Yo había llegado Tu habías llegado El/Ella/Eso había llegado Nosotros habíamos llegado Vosotros habíais llegado Ellos/Ellas/Esos habían llegado |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego adveni tu advenisti ille advenit nos advenīmus vos advenistis illi advenērunt, advenere... | Yo hube llegado Tu hubiste llegado El/Ella/Eso hubo llegado Nosotros hubimos llegado Vosotros hubisteis llegado Ellos/Ellas/Esos hubieron llegado |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego advenĕram tu advenĕras ille advenĕrat nos advenerāmus vos advenerātis illi advenĕrant | Yo había llegado Tu habías llegado El/Ella/Eso había llegado Nosotros habíamos llegado Vosotros habíais llegado Ellos/Ellas/Esos habían llegado |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego adveniam tu advenies ille adveniet nos adveniēmus vos adveniētis illi advenient | Yo llegaré Tu llegaras El/Ella/Eso llegará Nosotros llegaremos Vosotros llegareis Ellos/Ellas/Esos llegarán |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego advenĕro tu advenĕris ille advenĕrit nos advenerĭmus vos advenerĭtis illi advenĕrint | Yo habré llegado Tu habrás llegado El/Ella/Eso habrá llegado Nosotros habremos llegado Vosotros habréis llegado Ellos/Ellas/Esos habrán llegado |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego adveniam tu advenias ille adveniat nos adveniāmus vos adveniātis illi adveniant | Yo llegue Tu llegues El/Ella/Eso llegue Nosotros lleguemos Vosotros lleguéis Ellos/Ellas/Esos lleguen |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego advenirem tu advenires ille adveniret nos advenirēmus vos advenirĕtis illi advenirent | Yo llegara Tu llegaras El/Ella/Eso llegara Nosotros llegáramos Vosotros llegarais Ellos/Ellas/Esos llegaran |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego advenĕrim tu advenĕris ille advenĕrit nos advenerĭmus vos advenerĭtis illi advenĕrint | Yo haya llegado Tu hayas llegado El/Ella/Eso haya llegado Nosotros hayamos llegado Vosotros hayáis llegado Ellos/Ellas/Esos hayan llegado |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego advenissem tu advenisses ille advenisset nos advenissēmus vos advenissētis illi advenissent | Yo hubiera llegado Tu hubieras llegado El/Ella/Eso hubiera llegado Nosotros hubiéramos llegado Vosotros hubierais llegado Ellos/Ellas/Esos hubieran llegado |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego advenirem tu advenires ille adveniret nos advenirēmus vos advenirĕtis illi advenirent | Yo llegaría Tu llegarías El/Ella/Eso llegaría Nosotros llegaríamos Vosotros llegaríais Ellos/Ellas/Esos llegarían |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego advenissem tu advenisses ille advenisset nos advenissēmus vos advenissētis illi advenissent | Yo habría llegado Tu habrías llegado El/Ella/Eso habría llegado Nosotros habríamos llegado Vosotros habríais llegado Ellos/Ellas/Esos habrían llegado |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| adveni advenite Futuro advenito advenito advenitote adveniunto | llega llegad ve a llegar vaya a llegar id a llegar vayan a llegar |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| advenire | llegar |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| advenisse | haber llegado |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| adventurum esse, adventuram esse, adventurum esse, adventuros esse, adventuras esse, adventura esse... | ir a llegar |
| GERUNDIO | |
| adveniendi, adveniendo, adveniendum, adveniendo... | de llegar a llegar para llegar por llegar |
| SUPINO | |
| adventum | llegar |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que llega |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.adveniens Gen.advenientis Dat.advenienti Acc.advenientem Voc.adveniens Abl.adveniente, advenienti... | advenientes advenientium advenientibus advenientes advenientes advenientibus |
| Feminina | |
| Nom.adveniens Gen.advenientis Dat.advenienti Acc.advenientem Voc.adveniens Abl.adveniente, advenienti... | advenientes advenientium advenientibus advenientes advenientes advenientibus |
| Neutro | |
| Nom.adveniens Gen.advenientis Dat.advenienti Acc.adveniens Voc.adveniens Abl.adveniente, advenienti... | advenientia advenientium advenientibus advenientia advenientia advenientibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de llegar |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.adventurus Gen.adventuri Dat.adventuro Acc.adventurum Voc.adventure Abl.adventuro | adventuri adventurorum adventuris adventuros adventuri adventuris |
| Feminina | |
| Nom.adventura Gen.adventurae Dat.adventurae Acc.adventuram Voc.adventura Abl.adventura | adventurae adventurarum adventuris adventuras adventurae adventuris |
| Neutro | |
| Nom.adventurum Gen.adventuri Dat.adventuro Acc.adventurum Voc.adventurum Abl.adventuro | adventura adventurorum adventuris adventura adventura adventuris |
| Conjugación de: advenitur, adveniebatur, adventum est, - , conjugación: 4 - intransitivo - Impersonale (Ita) = giungere, venire, intr., (eng) = come to, arrive at, develop, (esp) = llegar, sobrevenir, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| advenitur | se llega |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| adveniebatur | se llegaba |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| adventum est | se llegó |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| adventum est | se ha llegado |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| adventum erat | se había llegado |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| adventum est | se hubo llegado |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| adventum erat | se había llegado |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| advenietur | se llegará |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| adventum erit | se habrá llegado |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| adveniatur | se llegue |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| adveniretur | se llegara |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| adventum sit | se haya llegado |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| adventum esset | se hubiera llegado |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| adveniretur | se llegaría |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| adventum esset | se habría llegado |